De zon komt net op. Ik sta aan de rand van een open watertje. Op mijn blote voeten op de bevroren grassprieten. Ze lijken te prikken in mijn voetzolen.
Zonder kleren aan in de vrieskou sta ik moed te verzamelen. Om de plomp in te gaan. Eigenlijk is er geen twijfel... ik heb besloten om erin te gaan.
Adembenemend... het moment dat ik mezelf onderdompel in het ijskoude water. Ademen, ademen, ademen. De pijn neemt af. De rust keert terug in mijn lichaam. Het voelt alsof mijn bloed door mijn lijf aan het racen is. Tintelingen overal.
Ik leef en ik voel het!
Zo is het. Zonder prikkels voel je niet dat je leeft. Dan kabbelt het gezapig verder. Zonder ups en downs. Weinig vuur. Weinig energie. Weinig beweging. Dat wil ik niet.
Dus prikkel ik mezelf.
Doe ik mee aan retreats. Om nieuwe dingen te leren en te ervaren.
Doe aan ademwerk. Maak een chocobliss reis.
Luister naar andere muziek. Mediteer. Bevrijd mijn stem.
Eer en voel mijn lichaam. Luister naar mijn innerlijke stem.
Maak contact met 'nieuwe' mensen. Ben aanwezig in de natuur.
Voel het vuur. Douche koud. Train mijn spieren. Knuffel mijn geliefden.
Er is zoveel te doen om jezelf te prikkelen.
Wat doe jij en wat raad jij me aan om te doen?
