"Dat is echt je slechtste play van het jaar, pap", zei onze zoon tegen mij. Ik voelde me verbaasd en verrast en vroeg hem wat hij bedoelde.
"Nou, dat je je baard hebt afgeschoren. Je lijkt wel 80!" Hilariteit alom bij mij thuis.
Even schoten er gedachten door mijn hoofd als "hij vindt me een oude vader, ik ben ook al 52".
Ik heb zelf helemaal niet het idee dat ik oud ben.
Cynthia, mijn vrouw, kon er maar niet aan wennen en ze bleef me steeds aankijken. Volgens haar liet mijn baard me jonger lijken.
En mijn baard is wit en grijs. Hoe dan?
Ik keek eens goed in de spiegel. Eerlijk gezegd herkende ik mezelf ook niet zo. Ik ben zo aan die baard gewend en moest ook echt wennen aan wat ik zelf zag. Al meer dan 10 jaar heb ik hem. Vreemd om nu zo'n bloot gezicht te hebben.
De baard bedekt de lijnen in mijn gezicht. Lijnen die er 10 jaar geleden niet waren. Tekens van veroudering. Van het leven.
Het mag gezien worden. Zo ben ik ook. Zo ben ik echt.
Ik ben er okay mee dat ik ouder word. En zorg goed voor mezelf om gezond, fit en mooi oud te worden.
Hoe is dat voor jou?
